Długo mnie nie było, wiem. Jak większość studentów rozkoszowałam się sesją egzaminacyjną. Wczoraj jednak miałam ostatni w tym semestrze egzamin (oczywiście pomijając te wrześniowe, haha) i mogę do Was z radością wrócić!

Za kilka dni pojawi się recenzja produktów z Vipery (ponieważ dogłębnie je przetestowałam) a potem jeszcze kilka innych marek, które naprawdę są godne uwagi.

Ponadto zakończył się konkurs Activii, który zorganizowałam u siebie na blogu. Niestety wzięły w nim udział tylko trzy osoby, a szkoda... Bo nagroda jest naprawdę fajna, biorąc pod uwagę, że zbliżają się upalne dni i fajnie kupić sobie jakieś nowe, letnie ciuszki. Mimo wszystko dziękuję tym dziewczynom, które wzięły udział w konkursie Activii.

A tak na marginesie to jestem bardzo zadowolona ponieważ Wrocław stał się europejską stolicą kultury 2016! W końcu sztampowe miasta poszły w odstawkę i ktoś docenił najpiękniejsze miasto w Polsce, hehe. Nie uwłaczając oczywiście innym, pięknym polskim miastom, ale uważam, że Wrocław i tak jest najlepszy, ha! W końcu tam mieszkam od urodzenia ;).

Póki co żegnam się z Wami i obiecuję, że już w bardzo niedługim czasie pojawią się nowe recenzje i mój blog odżyje. Wakacje w końcu!

Dziewczyny, zapraszam Was serdecznie do wzięcia udziału w konkursie Activii! Do wygrania bony o wartości stu złotych do sklepu odzieżowego Zara lub H&M (Ty wybierasz)!

Od rana do wieczora funkcjonuje na najwyższych obrotach. W pracy i w domu towarzyszy jej ciągły stres, odżywia się niezdrowo i nieregularnie – tak coraz częściej wygląda życie współczesnej kobiety. Efekt? Problemy z trawieniem, wzdęcia, zaparcia, złe samopoczucie... I przede wszystkim błędne przekonanie, że nie ma na to żadnej metody.

Celem kampanii prowadzonej przez markę Activia jest przekonanie kobiet, że mogą znowu poczuć się szczęśliwe i lekkie. Regularne jedzenie Activii pomaga „uwolnić brzuch i uwolnić siebie".

Pod koniec maja byłam na plenerze Sony, razem z moim mężczyzną. Postanowiliśmy, że tym razem musi być produktywnie, więc wzięliśmy znaną i lubianą przez wszystkich Angelę. Makijaż wykonałam ja. Zdjęcia oczywiście również.

Użyte kosmetyki - te, co zwykle:

• baza pod cienie Artdeco
• paleta 120 cieni Manly
• podkład nie wiem jaki, Angeli był :P
• róż Catrice

Dziś kolejna notka z moją paplaniną - bez zdjęć i recenzji. Ostatnimi czasy mam po prostu dużo do powiedzenia, a nie do pokazania. Mam nadzieję, że lektura dla niektórych z Was okaże się przydatna i sprawi, że makijaż będzie łatwiejszy i przyjemniejszy. Nie będę tutaj pisała stricte o technice, bo na tym nie znam się jakoś szczególnie. Chciałabym Wam przedstawić mój punkt widzenia.

W Internecie mnóstwo jest artykułów, które podają ogólne informacje na temat odpowiedniej kolorystyki, na przykład biorąc pod uwagę kolor oczu. Mówię tu o przesłankach typu, że do niebieskich oczu pasuje taki i taki kolor, a dla brązowych taki i taki. Do jasnej i chłodnej cery taki i taki róż... Owszem, takie informacje mogą być przydatne, aby wskazać nam drogę ale prawda jest taka, że tyle, ile ludzi na świecie, tyle typów kolorystycznych. W dobie solarium, soczewek kontaktowych oraz farb do włosów przydzielanie pór roku do rodzajów urody przestaje być przydatne. Tak naprawdę jednego dnia możemy być latem a drugiego już jesienią. Swojego czasu bardzo dużo czytałam na temat mojego typu urody (który właściwie od dłuższego czasu się nie zmienia). Wiedziałam jakie kolory będą dla mnie najlepsze, a jakich powinnam unikać. Okazało się, że nie wszystko, o czym się dowiedziałam jest prawdą. Niektóre odcienie, które rzekomo miały podkreślać tęczówkę wcale tego nie robiły, a te, które miały nie działać w ten sposób sprawiały, że me niebieskie ślepia były jeszcze bardziej niebieskie. Próbowałam, próbuję i wciąż będę próbować odkrywać nowe barwy, w których mi najlepiej. Gdy będziemy mieć ku temu podstawy o wiele łatwiej będzie znajdować nowe, piękne odcienie.

Czasami marzy mi się, żeby ludzie byli cyklopami... Zwykle jest tak, że na jednym oku makijaż wychodzi mi lepiej niż na drugim. Czym to może być spowodowane? Według mnie głównie faktem, że nikt z nas nie jest symetryczny. Naukowcy odkryli, że symetria wcale nie jest piękna i idealna a wręcz przeciwnie, gdybyśmy byli symetryczni bylibyśmy po prostu brzydcy. Moim głównym problemem jest malowanie modnych ostatnio kresek z charakterystycznym, jak to moja siostra nazywa kotkiem (mam nadzieję, że wiecie co mam na myśli :P). Wspomniane kotki nigdy nie chcą mi wyjść idealnie równo - zazwyczaj jeden jest bardziej zadarty od drugiego. Denerwuje mnie to strasznie, ale czasami po prostu sobie myślę, że przecież to tylko ja to widzę i nikt nie będzie się temu tak przyglądał z takiej odległości jak ja w lusterku! Oczywiście różnica nie może być zbyt wielka, ale mała jest dopuszczalna - w końcu nigdy nie wyjdzie idealnie, bo... No właśnie... Nie jesteśmy symetryczni!

Nie bez kozery ktoś kiedyś stworzył pojęcia jak makijaż dzienny czy wieczorowy. Każdy z nich ma inną charakterystykę i powinnyśmy się tego trzymać. Makijaż, który dobrze wygląda w sztucznym świetle w dziennym jest bardzo przerysowany i widać wszystkie niedoskonałości, często też granice pomiędzy cieniami, itp. Ciekawostką jest jednak fakt, że o wiele lepiej wygląda makijaż dzienny wieczorem niż wieczorowy za dnia... Ale to tylko takie moje małe przemyślenie.

Nie jestem w stanie wyobrazić sobie mocnego, czarnego makijażu na przykład na egzamin czy rozmowę kwalifikacyjną (oczywiście wszystko zależy od pracy). Ludzie oceniają nas na każdym kroku, zwykle po tym, co sobą reprezentujemy a ubiór i makijaż to nasza wizytówka. Jeśli nie potrafimy dobrać swojego wyglądu do okazji to czy będziemy mogli podołać zadaniu, jakie stawia przed nami, że tak się wyrażę, dana okazja? Rozumiem, że można mieć własny styl i lubić malować się tak i tak, ale są pewne normy, które należy zachować czy nam się to podoba czy nie, bez względu na naszą ideologię i światopogląd. To jest tak samo jak fakt, że nie wolno przechodzić na czerwonym świetle - ktoś kiedyś tak ustalił i tego trzeba się trzymać.

Nikt nie urodził się z umiejętnością tworzenia makijażu czy też z talentem. Moja nauczycielka od wiedzy o kulturze ze szkoły średniej powiedziała kiedyś, że talent to miał Leonardo Da Vinci albo Michał Anioł. Przeciętni ludzie nie-renesansu, w dobie rozwoju techniki i kultury nie mają talentu lecz pewne predyspozycje do tego, aby coś tworzyć. Umiejętności te trzeba rozwijać poprzez praktykę, czyli tworzyć, tworzyć i jeszcze raz tworzyć, i oczywiście nie zrażać się jeśli na początku będzie marnie. Należy pamiętać o tym, że z makijażu na makijaż będzie wychodziło coraz lepiej. Trzeba jeszcze zastrzec, że perfekcja to pojęcie abstrakcyjne i zawsze będziemy mogli jedynie do niej dążyć.

Ok, dość już tych wynurzeń filozoficznych ;). Mam nadzieję, że notka dla niektórych okaże się przydatna i zmienią nieco swój pogląd na tworzenie makijażu, dzięki czemu stanie się przyjemnością.

Zarówno temat jak i treść mojej notki zapewne będzie kontrowersyjny, ale czytając recenzje kosmetyczne rażą mnie czasami pewne nieścisłości. Nie mówię tu tylko o blogowych recenzjach ale ogólnie, o wszystkich tych, które w ciągu swojego życia przeczytałam... :)

Hmmm... Czy aby na pewno możemy oceniać produkt, który ewidentnie nie jest dla nas? Każdy z nas jest inny i każdy z nas ma inny typ cery. To, na co jestem uczulona działa świetnie u Ciebie. Generalnie nie można używać środków, których składnik (bądź składniki) nas uczulają czy podrażniają. Dlaczego więc ktoś kusi się o pisanie recenzji na ten temat? To tak, jakby ktoś, kto jest uczulony na fasolę mówił wszystkim jakie to warzywo jest niezdrowe i że nie powinno się go jeść, bo mnie uczula! A przecież fasola jest bogata między innymi w witaminę E... Uważam, że nie powinno się oceniać kosmetyków tylko i wyłącznie przez pryzmat swojego zdrowia, bo to ma się nijak do przydatnej recenzji... No bo jak ocenić coś, czego się nie używa?

Owszem, oba te składniki mogą działać drażniąco na skórę, ale niestety w dzisiejszych czasach bardzo ciężko dostać produkt, który jest pozbawiony tych składników. SLS (Sodium Laureth Sulfate) jest tanim i skutecznym środkiem czyszczącym szeroko wykorzystywanym w produkcji środków chemicznych, do których należą również kosmetyki. Jeśli chcemy dokładnie zmyć zanieczyszczenia z włosów najlepiej będzie to zrobić szamponem, który zawiera w swoim składzie SLS, gdy sięgniemy po taki, który go nie ma zacznie się narzekanie, że on się przecież nie pieni i w ogóle nie myje! Co do parabenów... Parabeny w niewielkich ilościach nie są szkodliwe dla naszego organizmu. Jeśli więc dwa razy dziennie smarujemy buzię kremem z parabenami (których tam i tak jest bardzo mało, o czym świadczy miejsce, które zajmują w składzie) to naprawdę nie umrzemy od tego... Uważam, że nie ma co analizować składu kupowanych kosmetyków (chyba, że wiemy, że coś działa na nas drażniąco, wtedy takiego produktu unikamy) bo one przecież nie mogą nas zabić, prawda? Używajmy tego, co jest dla nas najwygodniejsze i daje najlepsze efekty.

A przepraszam... Bazę to nie łaska użyć? Na rynku tyle ich jest, że na pewno każdy znajdzie coś dla siebie. Nie wyobrażam sobie jak można używać cieni nie nakładając pod nie żadnej bazy! Bez tego to i najlepsze cienie się ścierają w ciągu dnia. Co innego jak na bazie są nietrwałe, wtedy to jest problem...

Podkłady, oczywiście poza małymi wyjątkami, nie są po to by kryć pryszcze, pory i czerwone placki na twarzy (specjalnie napisałam tak dosadnie, żeby było wiadomo o co chodzi). Zadaniem podkładu jest wyrównanie kolorytu naszej cery i zatuszowanie DROBNYCH niedoskonałości. Od większych niedoskonałości jest rzecz jasna korektor. Nie przeczę, że ważną informacją jest stopień krycia danego podkładu, ale nie można mówić, że jeśli w/w stopień jest niski produkt przez to jest zły/nadaje się do śmieci.

Powiedzcie mi, w jaki sposób puder ma kryć?! Puder służy temu, by wykończyć makijaż, ewentualnie delikatnie wyrównać koloryt, ale żeby miał cokolwiek zakrywać? Żart jakiś. Jak już to podkład w kompakcie - działa na podobnej zasadzie jak podkład w płynie. Ale taki w kamieniu - no way!

I teraz moje ulubione (dlatego na samym końcu, haha!).

Spoko, jeszcze kilka miesięcy temu sama myślałam, że to kosmetyki zapychają pory. Z błędu wyprowadziła mnie koleżanka-kosmetolożka, która stwierdziła, że czytam za dużo blogów i zbyt dużo filmików na YT oglądam. Tam niestety, oprócz dobrych rad i pięknych hauli można znaleźć mnóstwo głupot (oczywiście nie urażając nikogo). Słuchajcie, kosmetyki nie zatykają porów tylko łój, który się tam znajduje w zetknięciu z tlenem atmosferycznym po prostu się utlenia i powoduje, że mamy nieestetyczne, czarne kropki na przykład na nosie (jeśli akurat w tym miejscu nasza skóra produkuje więcej sebum niż we wszystkich innych). Ich obecność tam nie jest uwarunkowana kosmetykami, jakich używamy tylko naszym organizmem. One tam są i zawszę będą. Możemy się ich pozbyć ale tylko na chwilę bo tak czy siak będą tam wracać bez względu na to, co będziemy stosować. Ta informacja zrewolucjonizowała moje myślenie i zakończyłam wojnę z paskudnymi wągrami bo wiem, że zawsze tam będą, muszę z tym żyć i od czasu do czasu robić peeling. A tak poza tym, dziewczyny, tak na chłopski rozum... Gdyby jakiś preparat, załóżmy krem właził nam w pory to przecież zamiast paskudnych, czarnych kropek miałybyśmy tam kremik, prawda? I działałby na podobnej zasadzie jak dezodorant... I zapomniałabym! Owszem, są kosmetyki, które pogarszają stan naszej skóry, ale one po prostu wzmagają produkcję łoju (jeśli chodzi o to słynne zapychanie).

To by było na tyle z moich przemyśleń. Nie chciałam tym postem nikogo urazić, lecz po prostu uświadomić Wam na co należy zwracać uwagę podczas recenzowania produktów. A teraz uciekam i niedługo wracam do Was z recenzją kosmetyków Vipera!