Do paznokci w niebieskim odcieniu przekonałam się jakiś czas temu. Dziś przychodzę do Was z kolejnym lakierem w takim kolorze, również marki My Secret, z serii Hot Colors Nail Polish. Tym razem nr 251 COBALT BLUE.

Kosmetyk, jak wszystkie inne lakiery z tej marki zamknięty jest w sześciennej buteleczce, która jest bardzo charakterystyczna dla tej konkretnie marki. Pędzelek ścięty na prosto, gęsty - na moich paznokciach sprawdza się dość dobrze.


Sam odcień to piękny kobalt, w rzeczywistości nieco mniej intensywny niż na zdjęciach. Bardzo ładny i elegancki. Sprawdzi się zarówno w sezonie wiosna/lato, jak i jesień/zima - uniwersalny.

Krycie oceniam jako dobre - płytkę pokryłam przy użyciu dwóch warstw - pierwsza - cienka, druga - już zdecydowanie grubsza. Sama konsystencja jest dość rzadka, dlatego trzeba uważać, żeby nie narobić smug.


Jakość lakierów My Secret, powtórzę się, jest naprawdę bardzo dobra, co wciąż mnie pozytywnie zaskakuje. Jeszcze nie spotkałam się z emalią tej marki, która po krótkim czasie odpryskiwałaby albo sprawiała wyjątkowe problemy z nakładaniem.


A Wy lubicie lakiery My Secret? Co sądzicie o tym konkretnym odcieniu? Macie jakieś swoje ulubione odcenie?

Po ostatniej wizycie u ortopedy dowiedziałam się, że powinnam odpuścić sobie buty na obcasie. Jęknęłam w myśli i postanowiłam zapatrzyć swoją szafę w buty na płaskiej podeszwie, których na rynku jest cała masa i które wyglądają naprawdę zachęcająco, więc moje zmartwienia odeszły w siną dal.

Ostatnio panuje moda na buty typu slip-on, czyli po prostu na tenisówki. Szukam tych najlepszych i najładniejszych, poniżej moje propozycje.

Zacznę od najtańszych, czyli Deezee FELIA BLACK SLIP ON, koszt to 49,90 zł. Są ładne ale domyślam się, że po jakichś trzech miesiącach będą do wyrzucenia i już nawet na zdjęciu widać, że zgięcie przy czubku będzie nieestetycznie i trwale wygięte.

Teraz już zdecydowanie droższe tenisówki marki Gant, model Zoe Faded Blue Stripes. Bardzo ładne paski, ciekawe i nienachalne zarazem. Jednak koszt to ok. 169 zł.

No i chyba najbardziej optymalna opcja, czyli tenisówki marki Pepe Jeans - model ALFORD LEO albo ALFORD ZEBRA. Wyglądają bardzo fajnie i kosztują ok. 100 zł., więc akceptowalne. Do tego mają ładne printy, podobają mi się, zwłaszcza zebra.


I absolutnie najładniejsze z całej piątki - tenisówki marki Wrangler - model SHEENA SLIP ON. Są bardzo w moim stylu, do tego świetne detale, piękne kolory, ale cena to ok. 200 zł. Za trampki? Trochę zbyt wiele. Spróbuję znaleźć je stacjonarnie, przymierzyć i wtedy ocenię czy warto. Ale generalnie jestem nimi oczarowana.

A Wy może polecicie mi jakieś inne marki, które robią tego typu buty? Oczywiście w jakiejś rozsądnej cenie.

Było już o szukaniu pracy, więc dziś będzie o tym, jak oszczędzać pieniądze. Wiele osób narzeka, że mało zarabia, że ledwie starcza do kolejnej wypłaty, więc tym bardziej nie mają jak odłożyć. Fakt, życie w Polsce, w stosunku do zarobków jest drogie, nie ma co ukrywać. W innych państwach (zwłaszcza tych zachodnich) minimalna krajowa jest zdecydowanie wyższa niż u nas. Nie oznacza to jednak, że życie jest zupełnie niemożliwe, a odkładanie pieniędzy tym bardziej. Ważne jest, żeby mieć za pazuchą parę groszy w razie niespodziewanych wydatków, kryzysowej sytuacji bądź na rozpoczęcie nowego życia.

Dziś przedstawiam Wam moje sposoby na oszczędzanie pieniędzy, może komuś się przydadzą.

Świnki - skarbonki są fajne, ale jeśli naprawdę chcemy gromadzić pieniądze to polecam jednak mimo wszystko założenie konta oszczędnościowego. Zalet ma naprawdę wiele. Przede wszystkim nasze pieniądze są bezpieczne, łatwo można wykonać przelew i do tego bank wypłaca nam regularnie odsetki, więc mamy z tego czysty zysk.

Ja mam standardowe konto bankowe i do tego podczepione subkonto oszczędnościowe. Mam dostęp do niego przez Internet, natomiast przy płatności kartą już nie. Ponadto można z tego konta wykonywać przelewy w dowolnym momencie, ale jeśli robi się to częściej niż raz czy dwa razy w miesiącu trzeba zapłacić dość sporo, więc jest to swojego rodzaju motywacja do oszczędzania, ale w razie sytuacji kryzysowej zawsze możemy nieco skubnąć.

2. Poproś szefa o podwyżkę

4. Nie napalaj się na promocje

5. Zastanów się czy naprawdę TEGO potrzebujesz

Producenci kuszą nas swoimi produktami, reklamami, pięknymi opakowaniami, które krzyczą, żeby je kupić. Wtedy masz ochotę sięgnąć po portfel i wydać kasę na coś, co pod wpływem emocji wydało Ci się niezbędne. Ja zawsze wtedy zadaję sobie pytanie: Czy to aby na pewno jest mi potrzebne? W jaki sposób żyłam bez tego do tej pory? Czy nie mam w domu już czegoś podobnego, co jeszcze jest w doskonałym stanie i nadaje się do użytku? To ostatnie pytanie często zadaję sobie gdy kuszą mnie kolejne jeansy albo lakier do paznokci. Wiadomo, że czasami warto sprawić sobie przyjemność jakimś zakupem, ale zawsze jakiś głos rozsądku musi się znaleźć. Poza tym nie kupuj pod wpływem chwili, czasami trzeba przeczekać i zastanowić się czy następnego dnia lub najlepiej po dwóch czy trzech wciąż tak samo mocno pragniemy tego produktu. Jeśli nie, to problem z głowy.

Koral na paznokciach w okresie letnim króluje już od kilku sezonów i póki co nie zapowiada się, że jakikolwiek inny kolor strąci go z piedestału. Trudno się dziwić - to odcień, który pięknie wygląda niemalże na każdej dłoni.

Dziś pokażę Wam jedną z nowości marki My Secret z serii Hot Colors Nail Polish, tym razem będzie to odcień 247 COTTON CANDY. To edycja limitowana.

Lakier zamknięty jest w standardowej dla My Secret sześciennej buteleczce, która mieści w sobie 10 ml. Opisywany odcień jest naprawdę piękny! Uwielbiam korale wszelkiej maści i w swojej lakierowej kolekcji posiadam naprawdę sporo tego typu odcieni. Ten jest tak samo piękny jak wszystkie inne. Założę się, że jutro w pracy zbiorę parę komplementów na temat koloru ;).

Lakier, jak to z emaliami My Secret bywa, jest dobry jakościowo i nakładanie go nie sprawia większych problemów. Producent zapewnia brak smug. Ten niestety odrobinkę smuży, ale przy takich pastelowych odcieniach to norma, w tym przypadku nie jest tak źle i przy odrobinie wprawy można idealnie nałożyć produkt na płytkę.

Kosmetyk zapewnia krycie po dwóch warstwach. Moje końcówki nieco przebijają ale w większości przypadków mam ten problem ponieważ mam dość białe paznokcie.

Lakier utrzymuje się całkiem długo, w moim przypadku po trzech dniach zaczynają ścierać się końcówki, ale to zależy jeszcze od wielu innych czynników.

Tak lakier prezentuje się na paznokciach. Jak dla mnie ideał na lato. Na paznokciach u stóp będzie równie piękny. Ach... I wybaczcie suche skórki ale ostatnio zapominam o kremie do rąk.

Dodam jeszcze, że lakiery marki My Secret dostępne są wyłącznie w Drogeriach Natura. Cena to mniej niż 6 zł., więc uważam, że warto.

Jak Wam się podoba koral z My Secret? A może posiadacie ten kolor w swojej kolekcji? Albomacie jakiś inny koral, który moglibyście polecić?

Jaki jest najlepszy czas na nowe romanse? Wakacje oczywiście... Mowa tu o książkach, rzecz jasna! :) Ostatnio mam ochotę czytać - niekoniecznie mądrze i ambitnie. Po prostu czytać, ot co. Dziś podzielę się z Wami z dwiema romantycznymi pozycjami (jakkolwiek to brzmi...), z którymi ostatnio miałam okazję się zapoznać.

Dodam jeszcze, że oprócz klasycznych wersji papierowych, czytam również w wersji cyfrowej, co zabiera znacznie mniej miejsca i pozwala na czytanie gdziekolwiek! Ale taka dywagacja, to może innym razem.

Maybe Someday - Colleen Hoover

Zacznę może od książki autorstwa Colleen Hoover, czyli Maybe Someday. Swoją drogą - dlaczego polscy wydawcy nie pokusili się o przetłumaczenie na nasz rodzimy język również tytułu? Czyżby angielski był bardziej chwytliwy? Ha... Wracając jednak do tematu...

Historia opowiada o młodej dziewczynie, która poznaje chłopaka w momencie, gdy ten ćwiczy sobie grę na gitarze na swoim balkonie. Ona go słucha, układa słowa piosenki, on gra. Ona zrywa ze swoim chłopakiem, bo okazuje się, że ten zdradza ją z jej przyjaciółką. Cóż za banał, prawda? Ona nie ma gdzie się podziać, więc przygarnia ją Chłopak z gitarą, który, jak się okazuje, nie słyszy... Relacja pomiędzy tym dwojgiem jest naprawdę bardzo specyficzna i łączy ich miłość do muzyki - ona pisze teksty, on układa melodie. Być może mój krótki opis fabuły nie jest specjalnie zachęcający, ale sama historia i język, jakim posługuje się autorka naprawdę chwycił mnie mocno za serce. Przyznam, że dawno tak dobrej książki nie czytałam. Pochłonęłam ją w zastraszającym tempie.

Do wersji papierowej książki dołączona jest również płyta z piosenkami, które układają główni bohaterowie. Ewentualnie można ich również poszukać w Internecie. Czytanie powieści i słuchanie w odpowiednich momentach muzyki daje naprawdę niesamowite doznania. Polecam gorąco. Muszę sięgnąć po więcej książek tej autorki.

After: Płomień pod moją skórą - Anna Todd

Dawno nie pokazywałam żadnego lakieru do paznokci. W dobie ogólnego zachwytu nad hybrydami, nie wiem czy zainteresuje Was produkt nieco starszej generacji, ale pochwalę się nim, a co!

Do tego lakieru robiłam już kilka podchodów. Za każdym razem, gdy szykowałam go sobie do użytku, w trakcie malowania bazą zmieniałam zdanie i na paznokciach lądował jakiś klasyk. W końcu uznałam, że muszę jednak być konsekwentna i efekt przerósł moje oczekiwania...

Lakiery Kobo należą do jednych z ulubionych. Tym razem zaprezentują Wam odcień nr 61 HEART OF TIBET, który idealnie nadaje się na lato. To pomarańcz z domieszką czerwieni. Na paznokciach prezentuje się naprawdę pięknie i elegancko, mimo intensywności.

Konsystencja emalii jest dość rzadka ale dwie warstwy w zupełności wystarczą, żeby dokładnie pokryć płytkę paznokcia.

Jakość lakierów Kobo jest naprawdę bardzo dobra - pięknie się rozprowadzają, całkiem dobrze kryją i długo utrzymują się na paznokciach. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że spisują się u mnie lepiej niż uwielbiane przez wszystkich lakiery Essie.

Jak Wam podoba się taki pomarańcz na paznokciach? Nosicie takie intensywne odcienie?

Pierwsze, co przychodzi na myśl, to pytanie: I co dalej?! No tak, wypadałoby znaleźć jakąś pracę, zacząć się rozwijać (oczywiście jeśli jeszcze do tej pory tego nie zrobiliśmy). Dzisiejszy wpis ma na celu podzielenie się z Wami moimi radami o tym, jak szukać pracy. Nie jestem ekspertem, ale sama dwa lata temu stałam się absolwentką jednej z wrocławskich uczelni i stanęłam przed problemem poszukiwania pracy, która będzie mnie choć po części satysfakcjonować.

Zacznę możesz od baaardzo krótkiej historii zawodowej. Mam prawie dwadzieścia siedem lat (a dokładniej za jedenaście dni tyle właśnie skończę), od ponad trzech lat pracuję w pełnym wymiarze godzin, dwa lata temu ukończyłam studia ze stopniem mgr inż. Przez ostatni rok studiów dziennych pracowałam biegając od uczelni do pracy - miałam o tyle dobrze, że miejsce pracy znajdowało się tuż przy uniwersytecie i mogłam sobie wychodzić w trakcie mojej zmiany, po czym odrabiałam czas spędzony na zajęciach. I tak przez rok, kolejny już spokojnie - magister w garści, więc byłam w pełni dyspozycyjna. Praca jednak nie była dla mnie satysfakcjonująca z trzech powodów - po pierwsze - nienawidzę wręcz pracy w usługach, uśmiechania się do klientów, znoszenia ich fochów i kaprysów, po drugie - nie traktowano mojej pracy poważnie, nikt nie szanował wysiłku, jaki wkładałyśmy w wykonywane przez siebie obowiązki, cały czas dokładano nam nowych i wmawiano, że przecież my jesteśmy personel niższy (a idź pan w cuk!), po trzecie - wykonywany przeze mnie zawód nie był w ogóle związany z moją pracą. Niewiele myśląc zaczęłam się rozglądać za czymś nowym. I tak rozglądałam się przez cały rok po ukończeniu studiów, i co? I klops. W międzyczasie stara praca zrobiła mi najlepszą z możliwych przysług i wypowiedziała mi umowę bo likwidacja stanowisk pracy, nie mamy kasy, no, sama rozumiesz. OK, spox, nie płaczę - mam zaskórniaki, dach nad głową. I czas, żeby szukać, żeby w ogóle zastanowić się nad tym, co robiłam źle. I wiecie co? Opłaciło się!

1. Przejrzyj oferty pracy

Zastanów się co chciałbyś robić, jakie są wymagania na dane stanowisko i ile z wymienionych punktów spełniasz. Jeśli nie wszystkie - nie martw się. Warto zaryzykować i aplikować, czasami pracodawcy cenią sobie świeże umysły i zatrudniają osoby bez doświadczeni zawodowego.

Weź w dłonie swoje CV i zastanów się dlaczego nikt wcześniej nie zwrócił na nie uwagi albo być może zwrócił i wywołało w nim negatywne emocje.

• Zdjęcie - może załączona przez Was fotografia nie wygląda zbyt profesjonalnie? Rozważcie ten aspekt bardzo dokładnie, bo to naprawdę ważna kwestia. Warto, żeby zdjęcie, które pokazujecie pracodawcy było przede wszystkim ukazujące Was, z minimalnym makijażem, schludnym uczesaniem i ubraniem, no i aktualne rzecz jasna.
• Niepotrzebne informacje - zasypywanie potencjalnego pracodawcy informacjami takimi jak numer ukończonego ogólniaka, ukończenie kursów i szkoleń, które nie będą przydatne w nowym miejscu pracy działa jedynie na niekorzyść. Zdecydowanie lepiej skupić się na aspektach, które mogą zainteresować pracodawcę.
• Przeciętna szata graficzna - świeżo upieczeni absolwenci szkół wyższych zwykle nie mają zbyt dużego doświadczenia zawodowego, więc ich CV może wydawać się nieco ubogie. Warto w związku z tym zadbać o szatę graficzną, odejść od schematu i zaskoczyć nieco kreatywnością. Możesz skorzystać z gotowych rozwiązań, np. Paulina z bloga One Little Smile przygotowała piękny szablon CV!

Jeśli pracodawcę zaintryguje Twoja aplikacja i zaprosi Cię na rozmowę, by móc osobiście z Tobą porozmawiać, odpowiednio przygotuj się do tego spotkania.

• Sprawdź najczęściej zadawane pytania - niestety większość rozmów w sprawie pracy przebiega w bardzo konwencjonalny sposób. Ma to swoje wady i zalety. Do tych drugich należy przede wszystkim to, że łatwo się przygotować. Odpalamy wujka Google i szukamy. Oczywiście samo odnalezienie pytań to za mało, trzeba również przygotować sobie odpowiedzi.
• Nie bój się rozmowy po angielsku - can we switch the language? Rozmowa w języku angielskim (lub jakimkolwiek innym niż nasz natywny, a wymagany w danej firmie) zwykle przebiega według tego samego schematu. W Internecie również jest wiele pytań, które warto sobie spisać i zastanowić się nad odpowiedzią. I krótka rada - w trakcie tzw. lang-check nie należy dodawać wtrąceń w języku polskim - jeśli brakuje Ci jakieś słowa, to trudno - sparafrazuj go. Poza tym weź pod uwagę, że nikt nie mówi idealnie w danym języku, więc nikt nie będzie zwracał większej uwagi na drobne błędy. Najważniejsze, to po prostu mówić.
• Ubierz się schludnie - rozmowa kwalifikacyjna, to tylko rozmowa, nie żadna feta. Warto ubrać się skromnie i elegancko, ale bez przesady. Czarna spódnica i biała bluzka wygląda w porządku, ale po co komu strój galowy? Wszystko oczywiście zależy od charakteru potencjalnie wykonywanej pracy, ale zwykle pół-oficjalny strój wystarczy. Nie mówiąc już o makijażu - warto ograniczyć się do niezbędnego minimum. Podobnie manicure - mało komu spodobają się długaśne szpony pomalowane w intensywnym kolorze.
• Nie pozostawiaj pytań bez odpowiedzi - mówi się, że mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Ta reguła nie dotyczy rozmów kwalifikacyjnych ;). Jeśli pracodawca zadaje Ci pytanie (nawet takie, które wydaje Ci się głupie), po prostu szczerze na nie odpowiedz, nigdy nie mów, że nie wiesz.
• Zrób rekonesans - ważne, żebyś wiedział jaka jest specyfika firmy, w której chciałbyś pracować. Nie musisz kuć na pamięć całej jej historii, ale warto zapoznać się z podstawowymi informacjami na jej temat choćby ze strony internetowej.

4. Nie zrażaj się!

Na początku naszej kariery zawodowej pracodawcy częściej będą Ci odmawiać zatrudnienia niż je oferować. Podobnie wiele z tych rozmów przebiegnie koszmarnie - nawet nie z Twojej winy, a z pracodawcy - uwierzcie, że bardzo często rekrutacją zajmują się ludzie, którzy nie powinni tego robić - jeśli ktoś taki Ci odmówi, nie ma nad czym płakać. Moja pierwsza poważna rozmowa kwalifikacyjna to była katastrofa. Czterech ludzi zadawało mi bardzo szczegółowe, techniczne pytania (mimo że pani z firmy rekrutacyjnej mówiła, że ta rozmowa będzie zupełnie inna, niestety nie było jej w trakcie odpytki), nabijali się ze mnie i spoglądali z politowaniem, gdy nie byłam w stanie napisać fragmentu kodu na kartce papieru. Z rozmowy wyszłam naprawdę wściekła i oczywiście po kilku dniach od pani rekruterki dostałam telefon, że niestety tym razem się nie udało. Szczerze? Gdyby się udało, to ja bym odmówiła, mimo całej desperacji. Nie należy zawracać sobie głowy firmami, które nie traktują poważnie potencjalnego pracownika. Nie ma co chować głowy w piasek, tylko ją podnieść i próbować dalej! :)